سامورایی

 سلام سامورایی ! با تو سخنی دارم.شنیده ام فرزندانت نامت را دوباره زنده کرده اند.آن جا که یک گروه پنجاه نفری علی رغم خطر مرگ برای کنترل  و مهار خطر در رآکتور فوکوشیما باقی ماندند و مردم آن ها را به نشانه ی دلاوری هم نام با تو خواندند!

شنیده ام یکی از فرزندانت در سن 59 سالگی و درست چند ماه قبل از بازنشستگی از خیر تمام استراحت و راحتی اش گذشت و در میدان دفاع خوش درخشید!

اما من شجاع تر از تو می شناسم . دلیرتر از تو و فرزندانت! کسانی که در برابر گلوله و تانک و توپ مردانه ایستادند و با خود زمزمه کردند غیرت علی واری را در دفاع از ناموس! هم آنان که بینشان هم چمران بود هم باقری، هم همت بود هم باکری... مردانی از جنس نور...شیران روز و سجده نشینان شب!

حال از تو می پرسم؛ به راستی چه کس قهرمان تر است ؟ فرزندان تو یا فرزندان سلاله ای پاک؟ تو یا..؟ راستی از دلاوری مادرم ، که مادر تمامی برونسی ها و صیاد ها بود خبر داری؟ بنشین تا برایت بگویم...