طبیب عشق ، مسیحا دم است و مشفق لیک                 چو درد در تو نبیند که را دوا بکند .

در جاده پر پیچ و تابی که نامش زندگیست عده ای به راهزنی مشغولند و عده ای به شعبده و عده ای فرش گسترده اند ، خیمه برافراشته و پشتی و مخده گذاشته اند و به خورد و خوراک و پخت و پز مشغولند و عده ای نیز مشغول تعزیه اند .

گروه اول نه تنها خود طی طریق نمی کنند که قاطع طریق دیگران می شوند . نه تنها خود راه نمی روند که راه بر رهروان ان می بندند و انان را از رفتن باز می دارند . اینان با مفهوم انتظار در تعارض و عداوتند و از زمزمه انتظار در هراس و وحشت .

گروه دوم  در تدارک ادات تغافلی برای خود و اسباب سرگرمی برای دیگران . مار از خورجین در می آورند ، زنجیر پاره می کنند ، زره برتن می درانند ، آتش از دهان می جهانند و .....  هر دم کاسه می گردانند و سکه های عمر خلایق را ازدست غفلتشان می ستانند . اینان مفهوم انتظار را مزاحم منافع خود می شمارند و پیوسته می کوشند که آینه ظهور را به طاق نسیان بسپارند . 

گروه سوم  به عمد از تداعی معنای انتظار پرهیز می کنند و مفهوم ظهور را مخل آسایش خود می شمارند .

گروه چهارم  به جای هر کار دیگری فقط زجه می زنند و مویه می کنند . اینان از کتاب انتظار ‍، فقط فصل چشم های اشکبار را دیده اند و در پهنداشت انتظار ، مقیم موقف اضطرار شده اند و باقی مسیر را به خدا سپرده اند .

اما انتظار این نیست و این انتظار نیست بلکه گمراهی است و به خطا رفتن است بیایید در این روزهایی که روزهای غبارروبی است بیندیشیم  اگر خدای نکرده ما نیز دچار این انحراف هستیم دل خود را از غبار آن بشوییم و با خود عهد ببندیم از منتظران واقعی ان حضرت باشیم  .ان شاءالله