دیشب در فکر این بودم که چه مطلبی را برای وبلاگم آماده کنم یک مقدار هم مطلب آماده کردم اماوقتی ناخود آگاه نگاهم به تقویمی افتاد که روبروم روی میز یود  وسه شنبه 29 ماه مبارک رمضان  رانشان می دادفکرم آشفته شد .چند روزی بود که بر اثر کارهای زیاد .زمان از دستم رفته بود .  چقدر زود گذشت مثل نسیمی که با خودش برکتهای زیادی آورد و حالا داردمی رود . به عقب برگشتم به شبهای احیا یی که رفته بودم درآنجا مردمی را دیدم که در سایه قرآن نشستند و خدا را با کلمات وحی . سوگند می دهند که خطا کار آمده ایم و پشیمانیم و اشک آلود و پر شکسته به گوشه ای پناه برده بودند و نام او را تکرار می کردندچه زیبا بود همه می گفتند کاش همه شبها شبهای قدر بود چرا که انسان آنقدر خودش را بخدا نزدیک حس می کند که از خودش غافل می شود و دوست ندارد از این حس بیرون بیاید .

همان مردم در روز قدس حتی از ساعتی قبل ازموعد مقرر به جایی که قرار بود راهپیمایی شروع شود آمده بودند تا نفرت خودشان را از اسرائیل و امریکای جنایتکار نشان دهند  (این مردم دیگر به فکر خودشان نبودند به فکر مردم رنج کشیده و در بند بودند که در میان دومثلث اسیر و گرفتار بودند ) چرا که خودشان قبلا طعم تلخ اسارت  و جنگ را چشیده بودند خوب می دانستند که مردم فلسطین چه می کشند.

وقتی داشتم این روزها را مرور می کردم با خود گفتم ای کاش همیشه ماه رمضان بود و تمام نمی شد اما نه ! مگه ممکنه ماه رمضان تمام بشه مگر می شود درهای رحمت الهی فقط در این ماه باز باشند و بس .  این فکر خامی است .این ماه با ماههای دیگر فرقی ندارد شاید تعجب کنید با توجه به آنهمه فضیلتهایی که برای این ماه گفته اندکه البته من منکر آنها نیستم و شایدهم  بگویید در ماههای دیگر که ما تمامش را روزه نمی گیریم یا واجب نیست .شاید بظاهر یک ماه باشداما از لحاظ باطن چطور؟ اگر ما روزه را پیکار درونی جهت آماده شدن برای پیکارهای سخت خارج از این ماه بدانیم و رمضان را کلاس آموختن در قلب اجتماع که معلماش همه پیامبران خدا از حضرت ابراهیم (ع) تا محمد صلی الله علیه و آله و همه امامان از علی (ع) تا مهدی (عج الله) و همه رهبران بحق مردم و کتابش  که سخن خداست وبرای رهایی و نجات مردمنازل شده و کلاسی که به فرمان خداست و شاگرداش مردمی هستند که باید آگاه شوند و از بند جهالت ها و از افسون رؤیاها و غفلت ها رهایی یابند و اگررمضان را اردوگاه مهیا شدن برای پیکار آنهم پیکارهای رهایی بخش از ستم ستمکاران و ظلم بیدادگران و اردوگاهی که سربازاش توده ی مردم و افسرانش بهترین  انسانها هستند ، بدانیم نمی گوییم خوب ماه رمضان تمام شد پس به کارهای خود برسیم و احیانا به یاد مردم دیگر نباشیم .

روزه گرفتن در هر سال آنهم نه در یک روز  بلکه یک ماه اگر  یکی از علل و فلسفه هایش رااین بدانیم که خوردن و خوابیدن هدفت نشود ،ایده الت نگردد و تو را اسیر خود نسازد و اگر وسوسه های شیطان می خواست تو را غافل کند، به تو جهت را نشان می دهد  تا درسها را دوباره تکرار کند که فقط رفاه مادی فقط آسایش زندگانی و فقط خوردن و خوردن و خوردن هدف مانیست ایده آل ما نیست شایسته انسان نیست فلسفه ی خلقت هم نیست آیا باز هم رمضان  را تمام شدنی می دانیم ؟.

 بار الها یاریمان کن تا تمام ماهها برای ما ماه رمضان باشد و شبها شبهای قدر .  آمین