در میان عبادات ، زیارت بیت الله الحرام از موقعیت ویژه ای برخوردار است و نقطه ی اوج این عبادت الهی ، موسم حج تمتع می باشد حجی که اموزشگاه خدایابی ، خداشناسی ، خدا باوری و خداپرستی ا و هریک از مناسک آن عامل پیوندی بین عابد و معبود عاشق و معشوق است که در سایه ی آن می توان به خودیابی و خودشناسی و خود سازی رسید .

خوشا آنان که توفیق یافته اند به سرزمین توحید و نبوت و امامت سفر کنند وقدر این فرصت ارزنده را می دانند وسعی می کنند از تمام لحظات سرشار از معنویت آن به بهترین وجه ممکن استفاده کنند چرا که به فرموده ی امام خمینی (ره) حج یک هجرت است هجرت از خود ، از نیت ها ، اززندانی که ما را احاطه کرده و گوهر یک دانه بی نظیر انسانی را در وجود ما مخفی و پنهان نگه داشته ، آری حج هجرتی است از خودپرستی ها ی ناشی از هوا و هوس و از خود خواهی هایی که ما را از خدا دور می کند ، از طبقه بندی ها و مرز بندی هایی که زندگی انسان را گسسته ؛ فقیر و غنی ، شریف و وضیع ، بزرگ و کوچک بر طبق معیارهای عامیانه مردمی را به هم نزدیک می کند و در کنار هم قرار می دهد و وجه مشترک همه انسانها یعنی عبودیت را در همه زنده می کند .

آموزه هایی که در ایام حج از عبادات و زیارت ها حاصل می شود باید ره توشه ای باشد برای پویایی و بالندگی و نشاط معنوی به گونه ای که پس از بازگشت از این سفر الهی ، عطر عترت را همگان استشمام و خلق محمدی را همگان نظاره کنند .

آری باید فرصت را غنیمت شمرد چرا که حج هنگامه نزدیکی با خدا و زمان تعامل بین مسلمانانی است که از اقصی نقاط عالم به کانون توحید سرازیر می شوند و حاجیان ایرانی نیز نمایندگان ملتی هستند که امروز بر قله ی عزت و اقتدار ایستاده و می خواهد در سایه قرآن و عترت راه های تعالی را طی کند هریک از آنان سفیران کشوری هستند که مفتخر است در سایه اهل بیت علیهم السلام زندگی می کند و امروز سرمشق ملتهای آزادیخواه شده است و اعمال و رفتار آنان معرف این فرهنگ غنی و الگویی برای سایر مسلمانان است .

در سایه قرآن نشسته ام و خدا را با کلمات وحی ؛سوگند می دهم که خطا کار آمده ام و پشیمانم . این آواز مسافری غریب ، بر جاده سجاده است که در ترنم اشک خویش ، زمزمه می کند و سرود وصل می خواند ، اشک آلود و پر شکسته به گوشه ای از مسجد پناه برده ، نام او را تکرار می کنم و می گویم: آمده ام و کوله بار سنگین گناهم را بر درب خانه ات نهاده ام که تو مرا ازگرداب آلودگی نجات بخشی که من در کلبه حقیرم چیزی دارم که و در بارگاه کبریایی ات نداری من چون تویی رادارم و تو چون خود را نداری ‌.

چه شیرین است خلوت کردن با تو آن هنگام که اغوش رحمت می گشایی و بندگانت راکه قرآن برسر گرفته اند ، به تماشا می نشینی . چه شب زیبایی است امشب ! ای کاش هرشب ، شب قدر بود وانسان اینقدر، خود را به تو نزدیک حس میکرد . و ای کاش همه این شب قدر را قدربدانیم .

مهربان پرودگارا ! این شبهای قدررا با رحمت بی کران خود و آمرزش گناهان ، برما مبارک گردان. امین